TAKE ME BACK TO THE NIGHT WE MET

Part 1: Hi, I would like to share my story here. Nangyari lang 'to nung nakaraang araw and wala akong ibang masabihan so nagdecide ako na idaan nalang dito. I hope bigyan niyo ng time para basahin. Salamat in advance.

Before I begin my sharing, I would like to introduce myself. I'm Arni and my Ex name Mattino. Matty ang tawag ko sa kanya.

Just a little bit info sa history namin, naging kami way back September 27, 2010. I was 15 that time and he was 17.

I'm a 4th year high school student and he was 1st year college student that time.

'Yung side ko alam na kami, pero 'yung parents niya hindi kasi strict sila. Yes, parang bumaliktad. Siya yung lalaki, pero parents niya ang strict.

Siya as a boyfriend? For me he's the best that I ever had.

Pasensyoso sya. Gentleman. Malambing. Sweet. Alagang-alaga niya ako ng sobra (that time). Feeling ko nasa kanya na lahat. Siya talaga yung ideal guy ko. Hays. Naiiyak na naman ako. Hahaha. Sige lang, anyway, continue.

We've been together for almost 3 years until pagdating ng August 26 2013, 1 month and 1 day before nung 3rd Anniv (binilang ko talaga),

nakipaghiwalay siya sa akin. Shaky na 'yung relationship namin for the past 2 months. Napansin ko na rin na parang nagbago siya.

That day, August 26, Monday

Nagpakuha ako sa kanya sa bahay. Ayaw niya ako kunin kasi may reporting daw sila, didiretso raw siya sa school. Iba kami ng school. Sabi niya, daanan niya nalang daw ako after sa klase.

Yes nagtampo ako kasi 'di niya nga ako sunundo. Hindi ako pumasok. In-off ko yung cellphone ko.

Iyak lang ako nang iyak.

Mga tanghali, pumunta siya sa amin.

Gali na galit siya. Kasi hindi nga ako pumasok. Sinabi ko sa kanya kung bakit.

Sinabi ko sa kanya lahat ng pagdududa ko, sa paranoia ko. That time, sumabog na siya. Sabi niya "Bakit mo ako gagawan ng mga istorya! Nagpapakatino ako sa'yo! Hindi ako nagloloko! Ano'ng gusto mo?! Para akong aso laging nakasunod sa iyo?!"

Hindi ko inexpect na lalabas iyon sa bunganga niya. Sabi ko takot lang akong mawala siya. Then sabi niya "Yung takot mo nakakasakal na!"

Iyak lang ako nang iyak. Umalis siya. Hanggang kinahapunan umiiyak lang ako. In-on ko phone ko, sunod2x mga messages niya kinabukasan nun pero after ng argument namin, wala na akong natanggap.

Kinagabihan nun, nagtext siya. Sabi niya, pupunta raw siya sa akin. Ang saya ko kasi akala ko magiging okay na kami. Basta mag-away kami, everytime hihingi siya ng sorry, magdadala siya ng Jollibee pero that night wala. As in wala.

Sabi niya "Arni, pwede ba tayo mag-usap dito sa labas?"

Kinabahan na ako. Hindi niya ako tinawag sa endearment namin which was Baby. Sabi ko, sa kwarto ko nalang kami mag-usap. Sabi niya sa labas nalang daw.

Umupo kami. Tahimik naming dalawa. Kaya niyakap ko siya. Humingi ako ng sorry. Sabi niya..

"Sorry din.. "

Gumaan iyong pakiramdam ko pero panandalian lang pala

SabI niya "Sorry Arni, pero tigilan na natin 'to"

Hindi agad ako nakasagoy. Niyakap ko pa rin siya. Hindi ko maintindihan yung nararamdaman ko. Tama ba iyong narinig ko? Ang sikip ng dibdib ko.

Tinanggal niya yung kamay ko na nakayakap sa kanya.

Hinawakan niya yung kamay ko. Sabi niya "Sorry Arni, hindi ko na kaya.. tapusin na natin 'to."

Hindi agad ako nakareact. Hindi ko alam yung sasabihin ko. Binitawan niya yung kamay ko at dun ako natauhan, hinawakan ko kamay niya. Sabi ko "Huwag mo ako iwan..Di ko kaya.."

Hanggang sa humagulgol na talaga ako. Niyakap ko siya ng mahigpit. Sabi ko huwag niya ako iwan, pero sabi niya "Di ko na kaya Arni, nakakapagod na. Nakakasakal na.. Sorry.."

Nag-iyakan lang kaming dalawa. Tapos sabi niya sa akin,

"Bitawan lang muna natin ang isa't-isa. Kung tayo, tayo talaga. Huwag ka nang umiyak. Ang toxic na kasi ng relasyon natin."

Grabe yung iyak ko. Ayokong pumayag pero wala akong nagawa kaso ayaw niya na talaga. After nun, mga around 4am, umalis siya. Hindi ko na nahabol, kasi umandar na yung motor niya. Pumasok agad ako sa bahay then umiyak nang sobra. Grabe yung iyak ko nun. Nagising si mama kasi narinig niya hagulgol ko. Nagsumbong ako na hiniwalayan ako ni Matty. Nag-alala si mama sa akun, tinawagan niya si Matty. Nagtanong siya ano'ng nangyayari sa aming dalawa, nag sorry lang si Matty.

Noong kakahiwalay pa lang namin, ang sama ng pakiramdam ko. Yung feeling na hindi ka makapaniwalang wala na kayo? Makakatulog ako kakaiyak, gigising na iiyak na naman. Palagi ako nagdarasal ma babalik siya sa akin. Kahit saan ako pumunta, naaalala ko siya. Iyang Jollibee diyan sa may Gaisano. Taga daan ko diyan, sumisikip yung dibdib ko tapos naiiyak ako. Para akong kulang simula nung maghiwalay kami.

Umabot ako sa point na uutusan ko mga kaibigan ko na i-chat si Matty, para itanong kung may feelings pa ba siya para sa akin. Umabot din ako sa point na nagpapanggap akong may sakit para pansinin niya lang ako. Although, effective siya kasi nakikita kong nagke-care naman siya pero hindi na talaga kagaya ng dati.

After 5 months simula nung break up namin, nalaman ko nalang na may bago na siya, Eiia yung name. Lumala yung bigat na naramdaman ko nun. Dala ng galit. Andami kong tanong sa sarili ko.

Like, nagcheat ba siya while kami pa?

Si Eiia ba dahilan kaya niya ako iniwan?

Nagkakafling na ba sila kahit kami pa?

Andali naman niyang nakakita ng ipapalit sa akin?

Nabaliw yung utak ko nun. Sa galit ko, jinowa ko yung bestfriend niyang si Albert. Gusto ko magselos siya pero walang epekto. Nag-congratulate pa sa akin ang baliw. Hanggang sa naghiwalay din kami ni Albert kasi si Matty pa rin mahal ko.

This year, 2019

Sila pa rin ni Matty at Eiia. Long live diba? Samantalang ako, may nakakarelasyon nga, di naman naaabutan ng taon. Nakokumpara ko kasi sila kay Matty. Since 2014 until now, palagi ko lang silang iniistalk. Everytime na magpost si Matty about kay Eiia, nasasabi ko sa sarili ko na ako dapat yun. Hindi ko naman sila ginugulo, di naman ako psycho ex-gf. Nalulungkot lang ako kasi tumagal sila. Kumapit kasi ako sa little hope sa sinabi niyang kung kami, kami talaga. Hindi ko nalang ikukwento love story namin kasi wala naman ding kwenta. At isa pa, ayoko rin kasi di naman worth magka part 1 or 2 hanggang 10 kasi pangit lang din ang ending.

Nung April 28 2019

Nanaood ako ng End Game. Ako lang mag-isa. Sa Ayala. 9:40 pm ang time kasi yun lang ang available. While nasa linya ako, unexpectedly and unfortunately, for the first time, nagkatagpo rin kami tatlo. Ako, si Eiia kasama si Matty. Nahilaw ako. Hindi ko alam ano irereact ko.

Tumingin sa akin si Eiia, yes kilala niya ako. In-add ko kasi siya sa fb. Alam niya ring ex ko si Matty. Yung pag-add ko sa kanya not because gusto kong makipag-friend sa kanya, gusto ko lang mang stalk. Evil na kung evil pakinggan but masaya ako everytime nag-aaway sila. Pero nalulungkot pa rin ako kasi mahal na mahal siya ni Matty. Nagkakaayos pa rin sila.

Pinansin ako ni Eiia. Napilitan akong ngumiti na parang masaya. I know it has been 5 years mahigit na simula nung wala na kami ni Matty pero ewan ko ba, nasasaktan pa rin ako, lalo na nung nag-abot kaming tatlo.

Kinumusta ako ni Matty. Convo went like this..

Matty: Ar, kumusta na?

Ako: Okay lang, kayo?

Matty: Okay lang, kasal ka na?

Ako: Wala pa noh. Grabe naman. Mag-24 pa ako. Luh. Hahaha

Sa isip ko nun, sige lang Arni, maging plastik ka lang para di halatang masyadong masakit.

Matty: Okay naman kasi na yung 24 na edad para mag-asawa

Ako: Hahaha bata pa yun uy. Tatravle pa ako, kayo kailan man kayo magpapakasal?

Matty: Ikakasal na kami. May anak na kasi ako soon.

Nanlamig ako pagkasabi niya nun. Sumikip dibdib ko nang biglaan. Tumingin ako sa tiyan ni Eiia.

Ako: Preggy ka daw,

Eiia: Yes daw, 3 months na.

Ako: Hala.. Congrats sa inyo!

Matty: Salamat Ar.. Punta ka sa kasal namin ha, ichachat kita kung kailan.

Tumango lang ako. Hindi ko maintindihan nararamdaman jo. Hanggang sa pumasok nalang kami sa sinehan, naghiwalay kami kasi iba kami seats.

Hindi pa nagsisimula ang Endgame, umiiyak na ako. Diba, para akong baliw. Sikip ng dibdib ko kasi. Nagflashback lahat nung kami pa. Yung panahong pinaplano namin ang future namin. Wala na akong pake sa katabi ko kung napapansin niyang umiiyak ako or hindi pero hindi ko na talaga mapigilan yung luha ko.

Natapos ang movie, sakit pa rin ng dibdib ko. Masakit ang movie pero mas sakit ang balita nila sa akin. Ako kasi yung na Endgame. Lumabas ako ng sinehan na maga yung mata. Pagkalabas ko sa mall, andun sina Matty at Eiia nakatayo. Iiwas sana ako pero nakita nila ako. Wala akong choice kundi lumapit.

Ako: Bakit andito pa kayo?

Eiia: Hinintay ka namin. Ala una na kasi, ihahatid ka nalang namin, may dala kami sasakyan.

Ako: Hala, nakakahiya naman sa inyo.

Matty: Huwag ka na tumanggi, ngayon nga lang tayo nagkita ulit.

Wala akong choice kundi pumayag na ihatid nila. Hays, self-torture lang. Nasa likod lang ako. Di ko pa rin mapigilan luha ko while nakatingin sa kanila. Ang happy nila. Ako, sige lang pahid sa luha ko.

Hanggang sa makauwi na ako sa amin. Nagpasalamat ako sa paghatid nila. Tinawanan ako ni Matty kasi magang-maga daw mata ko, palusot ko dahil nasaktan ako sa movie pero ang totoo sa kanya.

Hindi ako nakatulog ng gabing yun. Magdamag akong umiyak. Akala ko totally moved on na ako. Akala ko lang pala lahat. Nag youtube nalang ako. Hanggang sa lumabas sa home ng youtube ang isang fanmade video ni Captain America at Peggy Carter na nagtrending dahil sa endgame.

Dun ko nadiscover ang kantang "The Night We Met" by Lord Huron. Lumala yung sakit. Tagos hanggang buto yung lyrics para sa akin.

Nagsige nalang ako sa pakikinig nun hanggang June 14

Nag-chat si Matty, kasal daw nila ni Eiia this July 16 kasi birthday nito.

Kaya tinopak ako at nireply ko yung lyrics ng The Night We Met. Supposedly Time Machine na song kasi yung gagamitin ko pero obvious kasi masyado yung lyrics. Kaya yung The Night We Met nalang. Kaya ayun sinimulan ko..

Ako: Okay noted.

Matty: See you

Ako: (nagsimula sa paggamit ng lyrics) Matty, what the hell I'm supposed to do?

Matty: Unsa man?

Ako: And then I can tell myself.

Matty: Huh?

Ako: Not to ride along with you

Matty: What are you talking about? Tungkol ba 'to sa paghatid namin sa iyo?

Ako: I had all and then most of you, some and now none of you

Matty: What?

Ako: Take me back to the night we met

Matty: I don't understand. Ano ibig sabihin mo uy?

Ako: I don't know what I'm supposed to do, haunted by the ghost of you, take me back to the night we met

Hindi na siya nagreply. Should I laugh because it's a lyrics prank or should I be sad kasi those are some words that I want to tell him.

Then after a few minutes, nagreply siya.

Sabi niya "Hahahaha. Lyrics naman pala iyon. Nangpaprank ka na pala ha. Pero kilala kita, iba ibig sabihin mo rito. Hindi ka pa pala nagbabago Ar?"

My heart sank and I cried. Grabe yung iyak ko. He was right na iba ibig sabihin ko nun. He understood na dinaan ko lang sa prank kunwari pero iba talaga ibig sabihin ko. Hindi ako nagreply. Sineen ko lang ang message niya. Maya-maya, nagchat siya.

Sabi niya "Can we talk? I think we need closure"

Nanginig ako. Hindi ko alam irereply ko. Should we talk? Diba yun naman yung gusto ko? I tool all my courage and I replied.

Ako: Sige, saan?

Matty: Sa favorite mo na fastfood, Jollibee.

It gave chills. Mas lalong sumikip yung dibdib ko. Umiyak na naman ako kasi naalala niya pa yung paborito kong fastfood. So ayun, I prepared myself pero di talaga maiwasan ng mata ko na di umiyak. Kaya nagdecide ako na magpulbo nalang at mag liptint.

Nagkita kami sa Jollibee diyan sa may Metro Gaisano. It was 10pm. Nakamotor siya and to my surprised, he was wearing the shirt na binigay ko sa kanya way back 2012 and brought the helmets we used to wear before. So anong klaseng closure ba ito?

Lumapit siya then hinawakan niya yung kamay ko.

Sabi niya..

Matty: Baby, let's pretend na tayo and year 2013 pa ito.

Ako: Ha?

Matty: Diba, sabi mo I will take you back the nigh we met? Imposible na kasi yun kaya let's pretend nalang na tayo pa. Then we will have a closure.

Hindi ko alam ang irereact. So, I go with the flow. Pumasok kami sa Jollibee. Siya nag-order para sa akin. Infairness, naaalala niya pa ang mga paborito ko. Hindi ko gets. Masaya ako na malungkot. Masaya ako kasi kasama ko siya ulit, pero nalulungkot ako kasi we were just pretending for the sake of closure.

Kumain kami and he showed me the old Matty. Yung Matty na caring sa akin. Yung Matty na ang lakas magpatawa. Tinitigan ko siya, para talaga kaming bumalik sa dati. Suot niya ang tshort na bigay ko. Suot niya ang couple necklace namin. Sinuot niya sa akin ang helmey like he always used to before. Then sumakay ako sa motor niya. Hindi ako yumapos pero kinuha niya ang kamay ko ay pinayakap sa kanya. While nasa byahe kami, sige lang sa pagtulo ang luha ko. I wish this will never stop.

Pumunta kami sa Busay and nung nakita na namin ang city lights, huminto na kami run. Hindi na kami tumuloy sa Tops. Umupo kami sa motor niya.

Our convo went like this..

Siya: Ganda ng tanawin sa city noh?

Ako: Oo.

Siya: Kamusta man yung araw mo bby?

Ako: Nakakapagod, stress. Ikaw?

Siya: Andami naming reports. Pasensiya na bby ha na hindi kita nasundo sa inyo. Nagmamadali kasi talaga ako nun bby.

Dun nagsimulang para na akong nadala ng emosyon ko. Umiyak na ako then niyakap ko siya. Niyakap niya ako pabalik. Yung pinakamahigpit ko talagang yakap sa kanya while umiiyak ako. Yung salitang nasabi ko talaga while umiiyak ako ay "Ang sakit. Ang sakit-sakit pa rin."

Pinunasan niya yung mukha ko ng panyo. Sabi niya..

Siya: Sorry sa lahat Ar. Inakala ko kasi na okay ka na pero narealized ko na hindi nung nagkita tayo sa Ayala. Alam mo bakit ko alam?

Ako: Paano?

Siya: Kasi suot mo pa ang couple necklace natin.

Mas lalo akong naiyak. Yes, simula noong binili namin hanggang naghiwalay kami, hindi ko pa hinuhubad. Hindi ko na tuloy alam ang sasabihin. Naguluhan ako kung ano ang sasabihin. Kaya sabi niya,

Siya: I don't know anong gagawin ko to fix you. Hindi na kasi pwedeng bumalik ako sa iyo para mafix lang kita. You need to let our memories go Ar..

Wala pa rin akong masabi. Iyak lang ako nang iyak. Ang sikip na ng dibdib ko. Tapos sabi niya,

Sya: You will find someone. I know you will..

Ako: Di na ako makakahanap ng gaya mo kasi you're the best I ever had Matty..

If you could picture my face that day, pulang-pula yung mukha ko sa pag-iyak. Crying my heart out.

Sya: No, may mas hihigit pa sa akin. Sinarado mo lang yung isip mo kasi naniniwala kang ako yung best. Pero meron pang mas hihigit sa akin.

Iyak lang ako nang iyak tapos punas. Sabi ko sa kanya..

Ako: Bakit di ka na bumalik sa akin? Sabihin mo sa akin ang totoo, niligawan mo ba si Eiia habang tayo pa?

Siya: Kaya hindi ako bumalik sa iyo dahil diyan sa ugali mo ngayon. Ginagawan mo ako ng kwento. Wala kang tiwala sa akin.

Ako: Sagutin mo kasi, niligawan mo ba si Eiia habang tayo pa?

Siya: Hindi pa kami magkakilala noon. Nagkakilala kami nung November na, pagka 2nd sem. Ang faithful ko nung tayo pa.

aa pa mas labaw nku Ar. Gi close lang nimo imuha mind kay nagtoo ka nga ako ang best. Pero naa pay mas mulabaw pa nako.

Ouch. Ang 'nung tayo pa..' slapped me na wala na talagang kami.

Ako: Faithful? 2 months before tayo maghiwalay, nagbago ka na. Ambilis mo na mairita sa akin. Nakukulitan ka na sa akin...

Siya: Kasi ang controlling mo masyado. Demanding ka na pagdating sa lahat. Palagi mo nalang ako pinagdududahan. Ginagawan mo ako ng kwento. Wala kang tiwala sa akin. Hindi lang ako makapag goodnight sa iyo, iba na iisipin mo. Nasakal na ako kaya ako lumayo sa iyo. Sinabihan na kita tungkol dito pero di ka pa rin nagbago.

Hindi ako nakaimik and I remembered kung paano ko siya tratuhin dati. And I realized na it was my fault at the end. Nasa akin pala ang deperensiya.

I know it's rude pakinggan, pero sasabihin ko talaga 'to

Ako: Kung hindi nabuntis si Eiia, papakasalan mo siya?

Siya: Yes, Love na love ko siya, Ar..

Yes, masakit sa puso, at total sobrang sakit na tinodo ko na

Ako: Love mo ba talaga si Eiia nung niligawan mo siya?

Matty: Yes.

Ako: Wala ka nang feelings para sa akin nun?

Matty: Kaunti nalang.

Ako: Kung may chance na maibalik ang taong 2013, nung may kaunting feelings ka pa para sa akun, kung pinaglaban kita and pinakita kong nagbago na talaga ako, babalik ka sa akin?

Tagal nakasagot ni Matty. Nafeel ako ng negative dahil sa reaction niya sa question ko. Until sumagot siya

Matty: No.. I will still chose Eiia..

Grabe yung buhos ng luha ko. Sinabi ko sa kanya na "Anong meron siya na wala sa akin?"

Siya: Si Eiia, she's the most understanding woman na nakilala ko. Di lang ako makatext sa kanya dahil sa pagod ko sa work, di ako gigising na makakabasa ng mga panenermon mula sa kanya. She's supportive. Magbasket ko? Papayag siya. Maliligo ako sa dagat with friends, okay lang sa kaniya. She's not demanding. Hindi niya ako sinasakal Ar. That's why hindi ko siya ipagpapalit.

Ang sakit. Sakit talagang masampal ng katotohanan. Ito rin naman ang gusto ko. Na marinig lahat ng sagot sa mga katanungan sa isip ko mula mismo sa kanya.

Ako: Kung bumalik tayo run sa kung kailan tayo nagkakilala, would you still court me, Matt?

Kinuha niya ang phone niya at in-on. Nakita ko na si Eiia ang wallpaper niya. Then sumagot siya,

"No, I will find Eiia instead."

Sabi ko sa kanya "So nagsisisi ka na nagkakilala tayo?"

Sabi niya hindi siya nagsisisi. Kung maibabalik lang daw ang panahon, mas pipiliin nalang niya na di ako ligawan kasi aware na siya sa mangyayari sa akin until now, na hindi pa rin ako nakakamove on sa kanya.

Sa bigat ng emosyon nang mga sandaling yun, hindi ko namalayang madaling araw na pala. Hinubad niya ang suot niyang kwintas then binigay niya sa akin. Sabi pa niya..

"I hope okay na tayo Ar. I hope nasagot ko na lahat ng tanong mo. Salamat sa lahat Ar.. Salamat talaga for being a part of my life."

Niyakap niya ako ulit. I asked him to kiss me for the last time but he refused.

Kaya habang nasa byahe kami pabalik sa city, iyak lang ako nang iyak. It was almost 4am na. Hinatid niya ako sa amin.

Pagdating namin, niyakap niya ako ng sobrang higpit and I also hugged him tight kasi alam kong huli na iyon. Bago siya umalis sabi niya "Ar, you always have a speacial place in my heart," After nun, pinaandar niya ang motor niya like what happened way back 2013. It was so nostalgic, pagpasok ko sa bahay narealized kong 4am din nung umalis siya before.

Ngayon, di pa rin ako makaget over sa nangyari. I can still feel his arms, his hugs. Masakit pa rin pero wala akong magagawa kasi Eiia talaga yung minamahal niya at hindi ako. Kung sa libro pa, part lang ng ilang chapters ng buhay niya. Hindi talaga ako ang main character. Freebie lang ako sa kwento. Passerby lang ako sa life niya. Inistalk ko siya. He is so happy with Eiia. Nagpost siya na excite na siyang makita ang baby nila.

Dati, ako yung ipopost niya sa wall niya, ngayon taga-like nalang ako.

I opened our conversation kasi gusto ko mabasa yung last convo namin, pero nakita ko nalang ang "You can't reply to thos conversation..." Naiyak na naman ako. Ang sakit-sakit pa rin kasi.

Hanggang dito nalang. Atleast nailabas ko yung sakit na nararamdaman ko. I hope maging okay na rin ako. I'm hoping.

Part 2:

TAKE ME BACK TO THE NIGHT WE MET

(PART 2)

(The full credits of its original version goes to Ucnian Freedom Board)

Hi, again

It’s me Arnikka.

I sent again a confession because I guess you have the right to know about this since I’ve shared my heartbreaking lovelife here..

Since nagshare ako rito, hindi ko inakala na magtetrend yung kwento ko. Nagmessage yung mga friends ko (yung mga nakakaalam sa nangyari sa amin ni Matty) bakit nagawa kong magshare sa UCFB because I can’t share my feelings on my own FB wall.

Nagtrend na rin naman siya, so ang paglalabas ko ng nararamdaman ko rito sa UCFB, nakarating kay Eiia.

Nagpm sya sa akin pagka June 30.

Yung convo namin sa messenger ay ito, ikacopy paste ko lang then insert ako ng mga thoughts ko that time..

Eiia: (sent the link of UCFB) Ikaw ‘to dba?

Hindi agad ako nagreply. Nagchat ulit siya.

Eiia: Bakit ka ganyan? I thought okay tayo. I thought okay ka na.

Hindi pa rin ako nagreply. Hindi ko kasi alam anong irereply ko sa kanya. Nagchat ulit siya.

Eiia: I really want to talk with you. So, please magkita tayo bukas. Metro Gaisano, Foodcourt.

After that, hindi na siya nagchat. Naguluhan ako kung sisiputin ko ba siya o hindi. Ano naman yung pag-uusapan namin kung magkikita kami? Nawala siya sa isipan ko kasi binasa ko isa-isa yung mga comments. Anyways, thank you sa comments ha, napaiyak at natawa talaga ako. Salamat talaga.

Pagka July 1, anxious ako nang sobra. Nagdasal ako na sana hindi siya matuloy sa pagpunta. Di ko gustong makipagkita sa kanya. Naguguluhan ako. Mabait naman kasi si Eiia tapos never pa talaga ako nakarinig ng masama mula sa kanya and here I am, blaming here kung bakit kami naghiwalay ni Matty.

Nagchat siya. Sabi niya, nasa Metro Gaisano Foodcourt na raw siya. Siya lang daw mag-isa. Nalito ako pero in the end nagdecide ako na puntahan siya.

I’m almost an hour late pero pagdating ko, andun lang siya, nakaupo, patiently waiting for me.

Awkward ako masyadong bumati sa kanya ng “Hi”

Then sabi niya “Upo dae, nag-order na ako para sa iyo ng food. Huwag mo ako tanggihan ha, buntis pa naman ako.”

Hindi ko maintindihan yung nararamdaman ko. Hindi ko alam saan magsisimula at saan tutungo yung usapan namin. Tahimik lang ako. Ilang minuto rin iyon na hindi kami umiimik until siya na ang unang nagsalita. Sabi niya

Eiia: Arnikka, I’ve read your confession and yes it was painful. Kaya gusto ko na makipagkita sa iyo kasi ayoko na kay Tino lang na side yung marinig mo. Ask me all the questions on your head na gusto mong masagot ko rin. Ayoko na merong may sama ng loob sa amin ni Tino, lalo na ikakasal na kami sa 16.

Honestly, nakayuko lang ako. Hindi ko alam ang sasabihi ko o kung saan ako magsisimula. Until such time may question na pumasok sa isipan ko

Ito yung convi namin. Hanggang sa kaya kong alalahanin. Our convo was not the exact conversation, pero parehas pa rin ang thought. But I’ll try my best to recall it all.

Ako: Kailan kayo nagkakilala ni Tino?

Eiia: November

Sa isipan ko, sinabi niya ring November kasi yun naman yung nabasa niya sa sinend ko na confession.

Ako: Okay.

Eiia: Iniisip mo siguro noh na pinagtatakpan ko si Tino

Ako: Hindi naman (Pero tama siya. Woman’s Instincts.)

Eiia: Nagmeet kami ni Tino, November 19, 1pm sa Birhen sa Regla. Novena nun tapos kasama ni Tino sila Edgar at Albert, tapos magkasama kami nina Ellain at Cess.

Ako: Okay.. (seems valid na talaga kasi meron na talagang timeframe, involving my ex, albert my ex din and her friends)

Eiia: Baka may gusto ka pang itanong.

Ako: Paano ka inapproach ni Matty?

Eiia: Lumapit siya sa akub, nakipagkilala tapos hiningi number ko.

Ako: Paano ka niya niligawan?

Eiia: Fling2x lang kami for 1 month then niligawan niya ako sa personal pagka January.

Nagsimulang sumikip yung dibdib ko. Niligawan ako ni Matty thru text, while si Eiia, sa personal talaga. Hays.

Ako: When mo ako nakilala? Kailan mo nalaman na ex ako ni Matty?

Eiia: Noong kapag naglelate night talks na kami. Noong nasa stage of getting to know each other pa kami. He shared everything.

Ako: As in everything?

Eiia: Oo . Everything.

Ako: So alam mo na si Matty nakauna sa akin?

Eiia: Yes.

Nag-isip pa talaga ako ng mga pwede kong itanong sa kanya. Kaya yun sabi ko

Ako: Ano yung mga shinare ni Matty tungkol sa akin

Eiia: Would you like to hear it?

Ako: Yes

Niready ko na rin yung sarili ko na masampal ng katotohanan.

Eiia: Sweet at clingy ka raw masyado na gf. Always kang nagwoworry para sa kanya. Caring ka rin masyado sa kanya. He even told me nung1st celebration niyo ng bday ni Tino, na sobra niyo raw saya napuno ng icing yung mga mukha ninyo. He even told me na nag-ipon ka lang daw talaga para ipambili ng couple shirt ninyo. He was so happy to be with you and excited daw talaga siya palagi umuwi para mapuntahan ka niya sa inyo. Dami niyang shinare na happy moments ninyo, in fairness.

When she said that, I could not stop my tears. Flashbacks came again and it hurts. Nakakasikip ng dibdib.

Ako: Ano pa yung sinabi niya?

Eiia: Mga positive man ang shinare niya about you so I asked him, bakit pa siya manliligaw sa akin kung happy naman pala siya sa iyo..

Ako: Tapos..

Eiia: Sabi niya, hindi na raw niya kaya. Kasi although may happy memories daw kayo, mas lumalamang ang mga pain na nafeel niya sa iyo. Pinagdududahan mo raw siya palagi. Imbes na happy sobra yung mood eh maiispoil dahil sa pagdududa. Controlling ka na raw masyado, hindi ka pumapayag na maglaro siya, tapos kung maglalaro siya aawayin mo siya. Hindi mo raw siya nirespeto nung birthday ng pinsan niya, palagi ka lang daw nakasimangot. Hindi ka raw nakikipaghalubilo sa mga kamag-anak niya.

And so many.

And I remembered those times. Yes, mali ko talaga yun. I admit, I was immature that time and para sa akin okay lang yun because nasa stage pa ako na gusto ko lahat ng attention niya nasa akin.

Ako: Pero sa ganyang rason lang, iiwan niya na ako. Hindi man lang niya ako binigyan ng chance.

Eiia: Don’t lie Ar. He asked you to change many times pero binalewala mo lang.

Ako: Hindi madali kung magchange ang tao. Magti-3 years na nga kami saka pa siya magrereklamo?

Eiia: When do you expect pala na magreklamo ang tao? Kapag bago pa lang kayong magkakilala? Diba mas nakikita naman ang totoong ugali kapag nagtatagal na? Again he gave you chances to change but you ignored it kasi porke akala mo na okay pa rin sa kanya.

Ako: Wow. Ang pag-iwan niya sa akin dahil lang sa ugali ko is invalid na reason. Para sa iyo? Valid yun na rason?

Eiia: For me, In a mature way of thinking, Yes.

Natrigger ako sa sinabi niya. So yung tingin niya sa akin hanggang ngayon, immature pa rin ako?

Kaya yun sabi ko na

Ako: Mature way of thinking? Sabihin mo nalang kasi na nawala yung pagmamahal niya sa akin kasi nakakita siya ng iba.

Because for me, 5 months is too soon para makakita siya ng ipapalit sa akin.

Eiia: Yes, nawalan siya ng love sa iyo, iyan yung sinabi niya sa akin pero hindi dahil sa nagkita at nagkakilala kami, pero dahil sa ugali mo.

Nag-iba na talaga pakiramdam ko nun. Nakalimutan ko nang buntis siya. Kaya nagkasagutaj ba kami pero hindi kami nagtaas ng boses.

Ako: Whatever his reasons are, it was shallow. Mababaw pa sa lahat ng mababaw. Kung mahal niya ako tatanggapin niya ako. Di rin naman ako ganun forever, I know may mga mali ako but I could change it. I can change.

Eiia: Huwag kang dumepende diyan sa kung love ka niya e magsstay siya sa iyo. Love is not enough for Tino to stay with you. As we grow up, we tend to get rid of those toxic people even if karelasyon pa natin iyan sila or friends or relatives. Nakakagets ka rin naman sa sinasabi ko noh?

Ako: Gets ko pero hindi man lang niya kinonsider yung feelings ko Eiia?

Eiia: You didn’t even considered his feelings, so parang quits lang kayo.

Ako: Wow, bakit hindi ka rin ba ganyab? Controlling? Demanding? Natural naman kasi siguro sa babae iyang ganyan

Eiia: Yes, ganyan ako before but I changed my ways and found Tino so hindi ko na ginawa sa kanya ang mga immature and toxics ways of handling the relationship niya.

Ako: See? You changed! You were given a chance to change..

Eiia: But not with the same man.

Nagsimula na talaga tumulo yung luha ko nun. Hindi ko na alam kung ano yung irerebutt ko. I’m defending myself pero natatamaan pa rin ako.

Eiia: You controlled Tino because of a simple reason, you don’t trust him. Huwag mo akong rasonan na wala kang tiwala sa paligid niya. Yes, may mga babae can seduce him pero if hindi siya ganyan, hindi talaga siya papatol. You demand to him na dapat showy kayo sa public and social media because of a simple reason, insecure ka.

Maghintay ka na ishow off ka ng lalaki, hindi yung mamimilit ka paga ishow off. Minsan lang ang lalaking showy, mostly sa kanila hindi.

This time there was a dead air. A sound of silence. Thinking aanhin ko siya sa pag-atake. I can’t lose this time. I know it sounds rude but I’m sorry guys, sasabihin ko na talaga ‘to.

Ako: Sabi ni Albert hindi si Matty ang nakaunsa sa iyo. Sayang sobra na pinakawalan ko siya na siya naman nakauna sa akin.

Hindi agad nakasagot si Eiia. I felt that she was hurt. And nakafeel ako na nanalo ako sa argument. I know it’s too personal na talaga but gustko lang mafeel na manalo kahit isang beses man lang.

Yung naramdaman kong triumph eh sobrang bilis kasi sabi niya

“ Sige lang na hindi siya ang nauna sa akin. Mas pinili rin naman niya ako. He chose me to be the mother of his child and chose me to be his wife. I never thought ganyan ka ka-low. Siya nga nauna sa iyo, ano naman nangyari sa iyo ngayon. Please respeto, Arnikka. Did you hear yourself right now?”

And I never respond back.

It shut me down..

Talo pa rin pala ako. Sobra yung patak ng luha ko. Sobrang sakit pa rin kasi. Iba kasi yung feelings na malalaman mong magkakapamilya na yung love mo kasi wala na talagang pag-asa. I wiped my tears and inabutan niya ako ng panyo.

Sabi niya “Please wipe your tears. Please open your heart and mind. Makakakita ka pa ng mas better kaysa kay Tino. He’s destined to be with me Ar.. I hope matanggap at maintinidihan mo. Ayoko na ikasal kami na may galit sa amin.”

Hindi ko tinanggap ang panyo niya, Pinahiran ko ang mga luha ko gamit yung kamay ko.

Sabi niya pa

“He never cheated on you Arnikka. He told me that never sya nagcheat sa iyo. Remember sa confession mo, you asked for one last kiss, pero he refused dba? Kasi hindi niya kaya magcheat sa akin. Tino, is a one man – one woman, Ar.. and I hope you could find the same..”

Naglakaw ako diretso. Ang bastos ko diba? I know tinitingnan na ako ng mga estudyante at ng ibang mga tao kasi ang pula ng mukha ko tapos tumutulo pa yung luha ko pero hindi ko na naramdaman yung hiya, kasi mas nafeel ko yung kahihiyan sa pagharap kay Eiia.

Pagkauwi ko sa amin, grabe iya ko. Nahihiya na may pagsisisi na basta. Nagkakanda halu-halo na yung nararamdaman ko. Iyak lang ako nang iyak.

Maya-maya, tumawag si Matty. Naguluhan ako kung sasagutin ko ba o hindi.

Ring lang nang ring pero hindi ko talaga sinagot. Until nagtext siya. Ito yung text niya. Icopy paste ko lang.

“Bakit?! Bakit ka ba ganyan?! Akala ko okay na nung nagkita tayo! Tigilan mo na iyan! Hindi ko na alam gagawin sa iyo. Matagal na tayong wala! WALA NA TAYO ILANG TAON NA ANG NAKALIPAS‼ Pakiusap, wag mo na kaming guluhin Ar. Masaya na ako. Binigay ko na sa iyo yung closure mo. Ano ba ba yung gusto mo? My wife is pregnant and I don’t want her to be stress. Pero ano ‘tong ginawa mo? Ilang beses ko bang sasabihin na hindi siya ang rason kaya ako nakipaghiwalay sa iyo! Dahil sa iyo! Dahil sa ugali mo kaya ako nakipaghiwalay sa iyo! Huwag ka na manggulo pls. Pls lang talaga. Respeto din kahit kaunti Arnikka. Hindi ko alam bakit mo ako ginaganito na hindi naman kita niloko noong tayo pa! Tinuring kitang prinsesa! Para akong boy mo! Pls move on na. Ito na yung last message ko para sa iyo. Huwag mo na kaming guluhin. Mas ko pang mawala ka kaysa mawala ang anak ko at si Erin. Please tanggapin mo nang wala na akong nararamdaman para sa iyo. Wala na.”

After ko mabasa ang message na iyan. Parang sinaksak yung puso ko ng sobrang daming beses. Nagdadala lang pala talaga ako ng gulo sa buhay nila.

Hays. Ang pait diba? Aftermath sa prank ko sananf confession dito. Hindi rin naman ako nagsisis na nagsend ako rito kasi atleast, hindi kayo matutulad sa akin. May matututunan kayo sa pinagdaanan ko. And I know itong confession na ito makakarating din kina Eiia and Matty pero makikita naman siguro sa confession ko na wala akong bias.

Sa pagconfess ko nito, i know pangit na yung pangalan ko but anyways, I need to be true guys, and to myself kahit sa confession lang na ito, kasi hindi ko na talaga kaya ipakita ang mukha ko because marami pa ang maaapektuhan. Makoconnect kasi agad iyan ang magugulo na naman sina Eiia at Matty.

Iyak lang ako nang iyak while typing this. Wala na akong ibang mapagsabihan kasi.

To Eiia and Matty:

Wala na talaga akong mukhang ihaharap sa inyo kaya huwag nalang kayo mag expect na darating ako sa kasal niyo. Patawarin mo ako Eiia, nadala lang talaga ako ng emosyon ko that day. I hope mapatawad mo pa ako. And to you, Matty, hindi mo naman maririnig yung iyak ko while tinatype to, I just want you to know nga I wish for your happiness.. nakapagdesisyon na ako na pakawalan ka na talaga sa puso ko and sa isip ko kasi imposible na talagang magkita pa tayo. Kahit na siguro hingin ko sa Diyos na sa susunod na buhay, tayo nalang pero iiwan mo pa rin naman ako kasi hahanapin mo si Eiia. Kahit na pagbibigyan pa siguro ako ng pagkakataong mabawi ka pero masasaktan at masasaktan pa rin ako kasi si Eiia namab ang kaligayahan at buhay mi, hindi na ako.

I will treasure all the memories we shared Matty.. You’re the best thing I ever had.

Eiia is so lucky to have you as a husband which is iyan na yung pinangarap ko ever since pa na maging wife mo at maging husband kita. Pero sadly, hanggang pangarap nalang.

Pasensiya na kayo sa sakit ng ulo na dinala ko sa inyo.

Sana patawarin niyo pa ako. I wish for your happiness and may God bless your family..

Nahihiya na talaga ako. Grabe yung kahihiyan na nararamdaman ko ngayon. Ito na yung last confession ko sa UCFB. I hope maintindihan niyo lang ako. I hope may natutunan kayo sa kwento ko.

Salamat talaga sa inyo.

Admins sa UCFB, salamat mga advices niyo.

Part 3 /Response

Hi guys. This is Mattino. Matty or Tino.

And the purpose why I’m here is to share my side. I’m telling all truths. No lies. No bias.

I don’t know where to start pero sigelang. Intindihin niyo nalang kung magkakatalon-talon ang kuwento ko’t kung saan na ‘to makaratong. I promise I’ll jot down as much as I remember. No lies.

Sa confession ni Arnikka, kaunti lang ang shinare niya tungkol sa relasyon namin. But sa side ko, isasalaysay ko ang relasyon namin atsaka yung pinagdaanan ko nung kami pa.

Nagkakilala kami dahil sa clan. 1st year college ako tapos 4th year high school siya. USJR na ako dati pa, then siya sa UCMain. First met pa lang namin na attract na ako sa kanya. After 2 months ng pagkakakilala namin, naging kami. Totoo, niligawan ko siya sa text. May pagka-torpe kasi ako. Nahihiya ako manligaw sa personal.

Si Arnikka ang first girlfriend ko kaya grabe talaga yung care ko sa kanya noon. Makulit siya at clingy. Grabe siya ka expressive. Love na love ko talaga siya that time.

Lahat ng gusto niya binibigay ko. Lahat ng gusto niya kainin, bibigay ko. Gusto niya ng mp3, binilhan ko siya. Gusto niya ng dollshoes, binilhan ko siyan. Gusto niya ng dress, binilhan ko siya and I’m not expecting in return kasi love ko siya.

Ako lagi iyonh nagpapakumbaba kasi nga lalaki ako.

Sinusunod ko kung anuman yung sinasabi niya sa akin.

Kapag sinabi niyang huwag akong magdodota, di ako maglalaro.

Kapag sinabi niyang huwag ako magbabasket, di ako maglalaro.

Kapag may birthday sa kaibagan ko, di ako sasama. Kapag pinasama ko, ayaw niya.

For over 1 year, umikot yung mundo ko kay Arni. Excited ako laging umuwi kasi pupunta ako sa kanila para makita siya. Kapag nag-aaway kami sa text, pupuntahan ko agad siya sa kanila. Taga-Talisay ako tapos taga-Colon siya pero pinupuntahan ko pa rin siya.

Umabot na sa puntong gusto niya nang mag boarding house ako malapit sa kanila para madali nalang ‘yung pagpunta ko. Wala na yung mama ko, at yung tatay nalang yung kumakayod para sa pamilya namin. Isa rin iyan sa mga rason kung bakit di ko sinasabing may girlfriend na ako dahil natatakot si papa na makabuntis ako tapos di ko pa kayang buhayin ang magiging pamilya ko. Kaya nag part time ako sa Jollibee para may pambayad upa sa boarding house malapit sa kanila. Kasi nga, umiikot yung mundo ko kay Arni.

Until umabot na sa punto na narealize ko nang, wala na akong friends kasi nga binabalewala ko na sila para kay Arni. Pero sige pa rin ako kasi nga, mas importante para sa akin si Arni.

Umabot na din sa puntong mas lumala siya.

Nagagalit na siya kung may mga babae sa contacts ko.

Nagagalit na siya kung matagal akong nag-a-out sa work. Kasalanan ko bang may umabsent at ako ang sub for the meantime?

Ang rason niya, baka raw may iba na ako kahit wala.

Nagagalit na siya kung hindi ako nakakapag goodmorning text, or goodnight message sa kanya. Minsan nalang daw ako pumunta sa kanila. Hindi ko na rin naman kasi kaya, kasi sa umaga diretso ako sa school tapos takbo na naman papuntang trabaho. Pagkauwi ko, knockdown agad ako.

Iyan ding magpapakuha siya sa akin dahil may motor naman ako. Colon lang yung kanila pero magpapahatid pa papuntang UC. Pero sige lang, inintindi ko lang kasi nga inisip ko na way of paglalamabing niya lang.

Nung nag 2 years na kami, nagdecide ako na ipapakilala ko siya wa mga pinsan ko’t mga kamag-anak. Ayaw niya kasi nahihiya raw siya pero sabi ko huwag siyang mag-alala dahil andiyan naman ako.

Pagkarating namin sa amin, pinakilala ko siya. Maya-maya, nakasimangot na siya. Gusto na raw niyang umuwi. Sabi ko na makipaghalubilp muna siya sa mga relatives ko, ayaw niya raw kasi napapagod na raw siya.

Dinalhan siya ng auntoe ko ng salad. Hindi niya tinanggap at dumiretso ng uwi.

Nagtampo talaga yung auntie ko dahil dun. Sabi ko lang kay aubtie pagpasensiyahan dahil may dalaw. Kahit wala naman talaga.

Pagkauwi ko sa boarding house, nagtalo kami. Hanggang sa di ko na makaya, nasuntok ko yung pader. Nag-iyakan kami. Pinamukha ko sa kanya na ang pangit ng ugali niya. Then nagpromise siya na magbabago.

Naging okay siya for a week until may nagtanong sa classmates ko kung ano ang assignment, kinuha niya agad ang number. Tinext niya kung bakit daw sa akin nagtatanong kung ano ang assignment. Pero nagpasensiya ako dahil baka wala siyang tiwala sa paligid.

May isang beses pa na may nakipagtextmate sa akin. Sabi niya na “Hi migo, pwede makipagfrnd?”

Sabi ko naman “Sino ka?”

Sabi niya “Friend ni ano.”

Nireplyan ko lang ng ok. Sabi niya magmeet daw kami. Sabi ko ayoko kasi magagalit girlfriend ko. Sige pa rin sa pag text ang unknown number pero iniignore ko lang.

Hindi ko rin binura kasi ayolo na mag-isip siya ng masama. Amg emding, inaway noya ako kasi nagreply ako. Grabe yung away namin nun. Bakit daw sumabay ako. Humingi ako ng sorry. After a week, nagkamali siya. Nagtext siya sa akin gamit ang unknown # na yun. Siya lang pala yun. At anong kabaliwan. Ginawa pa akong may kasalanan eh siya lang naman pala yun.

Ito pa, di ko talaga makalimutan ‘to.

Bumisita siya sa pinapasukan ko. Dining ako naassigned nun. Tinawag ako ng cashier na babae na pangalanan nating Ria kasi papahatid ang kulang na order ng customer. Tapos si Arni naghihintay din sa order niya na Spaghetti at burgersteak.

Ako rin yung maghahatid ng order ni Arni. Ang saya ko kasi dumalaw siya pero nawala yung saya ko ng sinalubong niya ako ng away. Bakot daw kami nagkakangitian ni Ria. Sabi ko inasar ako ni Roa na dinalaw niya ako. Ayaw niya maniwala. Sobrang selos niya raw. May iba na akong pagseserve-ban, iniwan ko siya sandali. Pagbalik ko, tinapon niya ang spaghetti at burgersteak sa mesa.

Grabeng inis at kahihiyan yung naramdaman ko nun. Sinabihan niya pa yung mabager ko nun na bad service raw ako. Kung love niya ako di niya yun gagawin. Yung inis ko nun grave. Hindi ko talaga siya tinext. Hanggang sa pumunta siya sa boarding house. Siya pa yung galit. Ang lakas niya ring mag turn ng tables. Pinaramdam niya sa akin na may kasalanan ako dahil sa actions ko na ginawa ko lang naman para rin sa kanya. Para makapagboarding house pa ako. Para mabilhan ko siya sa kung anong gusto jiya. At isa pa, kasalanan ko pang asarin ako? Na ngumiti ako?

Di talaga ako nananakit ng babae kaya iniyak ko nalang. Umiyak din siya. Mabuti nalang daw na magpakamatay siya kasi wala naman siyang silbi, kaya ang ending ako lang din ang nagsorry. Sabi na naman niya na magbabago na talaga raw siya.

Nung naglaro rin ako ng basket na di nagpaalam. Bigla2 kasi kaya naiwan ko ang phone ko sa boarding house. Pagkauwi ko sa boarding house, galit na galit siya. Bakit daw ako naglalaro ng basket na di naman daw ako marunong. Sabi ko sa kanya na suma siya para makita niya paano ako maglaro. Nagpapakahiya lang daw ako. Ang sakit lang na girlfriend ko siya pero wala siyang bilib sa akin.

Tinapon niya ang cellphone ko. Sirang-sira.

Grabeng paninikip mg dibdib ko dahil sa mga ginawa niya. Humingi siya ng sorry kaya nag-ipon siya at binilhan ako ng bago. Hindi ko tinanggap kasi baka may sabihin na naman siya pagdating ng oras. Sabi niya magbabago na raw siya atsaka di na niya uulitin. Para na akong nawalan ng tiwala dahil lagi nalang nasisira ang pangako niya. Nag-ipon ako, bumili ako sarili kong cellphone.

Walang araw na di kami mag-away dahil lang din sa kanya. Sobrang toxic na ng relasyon namin kasi puro nalang kami away. Gagawa siya ng scenarios sa isipan niya na makakasakit sa kanua, aawayin na naman niya ako. Nakakapagod nang sobra. Nakakapagod na lagi nalang ganun.

Sobrang exhausted na ng mind ko nun dahil nagtatrabaho tapos nag-aaral pa ako. Dumadagdag siya sa pagod. Instead na magbigay siya ng strenght sa akin pero wala. Negative vibes lagi niyang sinasalubong sa akin. Instead na icheer up niya ako, wala kasi ang iniisip niya may iba ako kahit wala. Wala man lang siyang suporta. Mabuti lang siya kung may kailabgan. Nakakasakal siya. Hindi ko na matake.

Kaya ayun pagka-August, nakapagdecide na talaga akong iwan siya. Hindi ko na kaya. Hindi na talaga. Kahit wala na kami, aalagaan ko pa rin siya. Diba nga nagpapretend siyang may sakit? Pumupunta pa rin ako sa kanila. Dinadalaw ko pa rin siya. Pero hindi ako nakipagbalikan. Honestly, gusto ko naman makipagbalikan kasi sayang ang mempories pero kapag tinimbang ko parang hindi na kaso dapat na bumalik ako para marealize niya kung ano ang mali niya. Mas maraming sakit kaysa sa saya. Atsaka ihe-heal ko rin yung sarili ko kasi grabe yung pinagdaanan ko.

Until November, nakilala ko si Eiia. Unang kita ko pa lang sa kanya, na attract na ako. I know, sasabihin niyong 5 months is too soon para palitan ko si Arni but for me, NO.

Kasalanan ko bang maattract ako sa iba within that period of time?

You will never know when you will fall in love again.

You cannot dictate your heart and mind kung kailan sila magkakagusto sa isang tao.

Wala naman siguro mali noon kasi wala na naman din kami ni Arni.

Hindi ko naman ako nag two-time. Hindi rin ako nagsabing “Kung tayo, tayo talaga.”

Kay Eiia lang din ako nakafeel ng attraction. Madami akong nakilalang babar pero sa kanya lang talaga ako nakafeel ng attraction and admiration.

Kaya nagka-getting to know each other kami. Si Arni, kahit wala na kami, nagagalit pa rin kung di ako magtext sa kaniya. Inawaay niya ako ng sobra-sobra. Kaya nakapagdecide akong magpalit nalang ng number.

Noon nakilala ko na talaga si Eiia, iba kasi talaga siya. Hindi pa kami, pero nagpapaalam akong maglalaro. Naiintindihan niya. Noong birthday ni Ed, sabi niya may enjoy lang daw ako. Maghihintay lang daw siya kailan ako uuwi at text lang daw ako kung pauwi na ako para makatulog siya.

Sabi ko maglalaro akong basket, sasama siya. Nakasupport siya. Siya yung towel and water girl ko. Pinupuntahan niya ako sa Jollibee tapos always siyang nakasmile. Nakakagana kasi. Nakakagaan ng loob.

Hanggang sa nakapagdecide na talaga akong ligawan siya pagka December pero nagtanong siya kung may feelings pa ba ako kay Arni. Hindi agad ako nakasagot. Sabi niya lang “Ligawan mo ako kung mahal mo na talaga ako at wala ka ng feelings para kay Arni. Heal yourself first.”

Tinimbang-timbang lo, iba na talaga yung nararamdaman ko kay Eiia, kaya ayun pagka-January, niligawan ko na siya at sure na talaga akong wala na akong feelings para kay Arni.

I know, andali lang ng 5 months pero kung kayo nasa katayuan ko, galing sa isang toxic na relationship tapos may dumating na someone na pinaramdam sa iyo yung di mo nafeel sa previous relationship mo, di mo ba pipiliing ang makakapagpasaya sa iyo?

Hindi kami aabot sa 5 years ni Eiia kung toxic yung relationship namin. Iniintindi kasi namin ang isa’t-isa. May mga maliliit kaming away pero hindi talaga kami umabot sa puntong nagbabatuhan na kami ng masasakit na salita. Andiyan talaga siya palagi thru ups and downs hanggang sa makapagdecide na akong pakasalan siya.

Na nangyari sa amin ngayon, nagsimula talaga ito sa pagmessage ni Arni nung mga lyrics na yung wife ko ang nakabasa. Siya rin ang nakareply kay Arni. Si Eiia rin ang nagsabi sa akin na bigyan ng closure si Arni kasi ayaw niya matulad sa kaniya dati na hindi siya binigyan ng closure, nawala lang bigla dahil tinwo-time pala siya. Kaya sabi ni Eiia na ibigay ko atsaka may tiwala naman siya sa akin, kaya ayon I did the closure.

Hindi rin naman pumasok sa isip ko na maiisipan ni Arni na ishare yung kwento niya rito sa UCFB. Wala talaga sa isipan namin ni Erin.

Noong nakigkita wife ko sa metro, gusto niya lang iclear na hindi fruit ng cheating yung relasyob namin. Hindi kami ni Eiia habang kami pa ni Arni. Over 2 months na kaming hiwalay ni Arni nung nagkakilala kamo ni Eiia. I never cheated on Arni ever since. And nasaktan ako na yung wife ko regarding niyang virginity. It was out of topic. It was very inapproriate.

Flaws and imperfections are different from attitude.

Flaws and imperfection na makikita physically, while attitude ay nasa inner self.

When your attitude is bad and toxic, people will really stay away with you.

People will tolerate it but not in a long time.

Katulad nalang ng if toxic na ang environment, aalis nga rin kayo.

I’m physically, emotionally, mentally drained during my relationship with Arni.

Grabe yung pagpapakumbaba ko nun, pagpapasensiya kasi lalaki ako pero tao rin naman ako. May emosiyon din ako. Nasasaktan din ako. Kailangan ko ba talagang mag stay sa isang relasyon dahil lalaki ako na dapat tanggapin ko kahit ano yung attitude niya?

Atsaka noong bago pa lang kami ni Eiia, nagpaparinig siya wa FB wall niya na sa dinami-daming pwedeng ipalit sa kanya, baboy daw pinili ko.

Kasi hindi naman nagmamatter sa akin ang flaws and imperfections ni Eiia.

Attitude and the Character. Hindi lahay ng lalaki malalaking dibdib at sexy ang habol. Hindi baboy si Eiia. Chubby lang. Pero si Eiia na mismo ang nagsabi na hayaan nalang si Arni dahil naiintindihan niya.

See? Hindi ko sinisiraan si Arni dito. It’s all the truth. No lies. You want to hear my side diba? Hindi ko dinidespensahan si Eiia. Shinishare ko lang para alam niyo bakit ko pinili si Eiia. Bakit siya ang gusto kong maging asawa. Truth ti be told, dalawang babae lang ang dumaan sa akin. Hindi ako papalit-palit ng girlfriend. After ni Arni, si Eiia na. Wala nang iba. Hindi ako ang klase ng lalaki na mahilig sa babae. Alam ko paano makuntento.

Kahit gaano niyo pa kalove ang isang tao, kung di na siya healthy para sa iyo, aalis ka talaga.

Trust me. If hindi ka kaagad bibitaw, magsisisi ka kung bakit di mo agad ginawa, hindi sana masisira ang sarili mo.

Sana naintindihan niyo ang side ko. Sana naiintindihan niyo talaga ako. Nasa sa inyo lang kung ijajudge niyo ako o hindi. Sinimulan naman kasi talaga ni Arni ito sa pagshare, magsheshare nalang din ng side ko atleast matitimbang niyo rin naman.

Hanggang dito nalang kasi pata medyo mataas na itong sinusulat ko. Enough na ‘to pata maintindihan niyo.

Salamat sa pagbasa.

Salamat sa pag-intindi.

P.S. I never said to Arni na kung kami, kami talaga. She knew me. Di ko gustong magpromise. If she want to be true to herself, she should include how she treated me noong kami pa. She knew.

Salamat Admin

More powers Admin.

-Mattino

(translated by: Maria Clara)