"Carrer Over Love" FULL STORY

Career over Love "Full Story"

This is Maam Amanda (not real Name) from Mindanao. I want to share my love story. Hope it will be posted for some lessons to learn in life.

Here we go.. Last April 1, 2020, I received a messege in my messenger from a stranger. (Dummy account) and here are our convo:

Hello maam. How are you?

I just read it but i did not reply. Di naman ako naga reply pag hindi ko kilala.

The next day..another messege from same account.

Musta kana maam.?. I hope you remember me. So parang pupil ko ata before. Kasi my mga pupils akong naga chat baka importante yong kailangan.

I reply and I ask him..Pupil ba kita before? Okey lang ako. Sino ka pakilala ka pls.

The nextday he replied. 

Him: Di po maam. Crush kasi kita noong college ka. Ang ganda niyo parin po until now. 

Me: Ohh...Kaklase ba kita sa University_____________? or school mate kita?

Him: Di po maam. Nasa ibang school ako pumapasok. Nakikita lang kita before sa University_____________.

Me: Ahh ohh cge mag ingat kanalang.

Him: Kayo rin po maam.

Me : Salamat

The next day another convo:

Him: Maam di talaga kita makalimutan. ang Ganda niyo parin until now.

Me: Di na ako nagareply. Baka kung sino sino lang at baka ibang tao yong hinahanap at gusto makausap.

After how many days on going parin yong messeges niya sa messenger ko.

Him: Musta kana Maam.

Me: I ignore

Him: Maam kausapin mo naman ako please.

Me: Sorry but di ko talaga maalala if naging kaibigan kita or boardmate? Pakilala ka muna.

Him: Ako si Jerson Santos po Maam.

Me: Wala akong kilalang Jerson. Or Maybe i forgot you!

Him: Pumasyal ako sa University niyo mam. Nakita kita before.

Me: ah okey..Salamat at naalala mo ako.Friends ba tayo dati?

Him: Friends po maam.

Me aw okey.

Him:Nakikita kita sa palengke before maam. Ang ganda niyo po.

Me: Sorry di ako naga punta ng palengke. Madaming bombing dito. Maybe ibang tao yong gusto mong makausap at hindi ako. Sorry po

Him: Pumunta po kayo sa patahian namin at nagpatahi ng punda ng unan.

Me: Ohh..Ha????wala akong maalala na ganun...Baka ibang tao yon at hindi ako. Mistaken Identity??

Him: No maam. Kahit baliktarin ang mundo ikaw at ikaw ang hinahanap ko matagal na.

Me: Silent

Him: Musta na yong boyfriend mo before maam?

Me: ha ha ha but interested ka sa botfriend ko?

Him: i just want to ask maam.

Parang gumaan yong pakiramdam ko habang kausap ko siya sa chat.

kaya pinatulan ko na lahat ng tanong niya.

Me: Yong boyfriend ko before My family na siya. 

Him: Wow! Updated parin pala kayo about sa kanya maam? 

Me: opo kasi stalker niya ako. I stalk him everyday pag di ako busy sa work. 

Him: Ano po name niya maam?

Me: ____________________ aka. Dawson (Not real name)

Him: wow: you realy remember the full name?

Me: Of course naman. Yong Brthday niya was April___________ at anniversarry ____________________

Him. Ha ha ha..full details alam niyo pala

Me: He is my great Love thats why i know him alot.

Him: Naging interested ako sa Love story niyo mam

Me: Di maganda..I am sure iiyak ka sa love story namin.

Him: Ohhh...pwede mo ako kwentuhan maam about sa love story niyo ni Dawson?

Me: Maybe nextime if di na ako busy..

Him: Okey mam. I just wait that time mam ha. Musta na married life natin mam? 

Me: okey lang ako. Binata na ang nag iisa ko anak.

Him: Si Hubby maam naka retire na? 

Me: I don't know. Di rin nag work out married life namin. Pero atleast he save me. Pinakasalan niya ako kahit papano he save my name and profession.

Him: ohhhh so sad maam.

Me: its okey. He is now happy with his wife now. Wala na rin akong balita about sa kanya...

After that he makes kulit asking about the love story..but i am hesitant to share..i dont want to look back my story because i am still hurting and in love to the person i will narrate. Sasaktan ko lang sarili ko if i will make kwento.

After couple of weeks na pangungulit niya at due to pandemic wala rin akong ginagawa, i decided to narrate the whole story to this stranger. I don't know bakit napapayag niya ako to make kwento. Parang meron sa kanya na gusto ko rin ibahagi ang buhay ko. Kaya pumayag akong e chat sa kanya ang kabuuan ng love story ko.

Here's the love story..

Way back 1999 Natapos ko ang 2nd year college Month of April i decided ko stop due to financial problem. Gamit ang aking perang naipon sa alkansiya, I traveled to Cebu City to enter a Nun Congregation. Ito ay congregation na pinasukan rin ng boardmate ko at hinikayat akong pumasok. 1st time ko sumakay ng barko at 1st time ko bumiyahe ng malayo na nag iisa. Habang nakahiga ako there is this crew who catch my attention. He ask wheres your ticket? Aba suplado!!. Then after checking he tells balikan kita later ha? I ask why po? He just smiled at me and tap my head. After 2 hrs binalikan niya ako sa kinaroroonan ko. He ask if pwede niya ako maka usap. Pumayag naman ako kasi parang harmless naman sya. Umakyat kami sa bandang itaas ng barko. Doon kami nag usap kung saan kaming dalawa lang nakapwesto sa bandan dulo ng barko. Parang ang gaan ng loob ko sa taong ito. Ang lambing ng boses at napaka gentleman. He ask me everything about me and my family. I make kwento naman lahat sa kanya. I tell mahirap lang kami thats why i need to stop schooling. Working student kasi ako. Ako ay pupunta ng Cebu para pumasok sa isang congregation. In short mag mamadre ako. He ask why? .. I tell gusto ko mag serve sa church. Di narin kasi ako makapag aral. This is my 2nd option to serve God and to serve children in an orphan. This man Mr. Dawson convince me to finished my schooling kasi sayang daw. Saka na lang daw ako papasok ng congregation if makatapos na ako ng college. But i tell him I am stiil young. I just try kahit 1 year lang sa loob if kakayanin ko. We talk almost 5 hrs that time. Nalingaw meg tan aw sa Balingasag Spotlight na among naagihan.He makes kwento rin about his family. He also tells mahirap din kami. Maliit ang bahay. Walang pagkain at naghihirap. He also make kwento about his life sa barko bilang apprentice. After he tells me my duty pa ako, so bumalik na ako sa higaan ko he makes sure na nakahiga na ako din bumalik na siya sa duty niya.Kinaumagahan before ako bumaba ng barko bumalik siya sa kinaroroonan ko at kinuha niya telephone number ng congregation at yong address. Noong nasa congregation na ako after 3 days Mr.Dawson called. Asking my situation if okey lang ako at kaya ko ba..I said naman na kakayanin ko. After 1 week he visited me sa congregation.Di ko inaasahan na puntahan niya ako kasi malayo sa Cebu City yong location ko. We talk inside sa church ng Minglanilla, Cebu. He convinced me to go home and finish my college. I just said after 1 yr maybe. Ngkwentuhan lang kami after hinatid na niya ako sa congregation.Need niya rin makabalik sa barko before 3pm. Every now and then he check me thru phone calls while naa ko sa sulod sa congregation. After 2 months sa loob ng congregation I decided na tapusin nalang muna ang pag aaral ko. Katapusan ng buwan ng Mayo i decided to go home. Naisip ko parang tama siya. Nag paalam ako sa mother superior na tatapusin ko yong pag aaral ko at babalik ako if will ni God na para talaga ako doon. Kumuha ako ng ticket, syempre i see to it na barko niya ang masasakyan ko pauwi. HE WAS SURPRISE. He is happy ng makita niya ako. Atlast uuwi daw ako para tapusin yong pag aaral ko. Before lumarga yong barko we have still 3 hrs. Dahil wala siyang duty, pinasyal niya ako sa Cebu Church, Magellan Cross at kumain kami before bumalik sa barko. When we reach CDO pier he tells me sumama ka muna sa bahay para mapakilala kita sa parents ko. I ask him bakit? He tells basta para makita mo bahay namin na sobrang liit. So pumayag ako na dumaan..

.Mayaman pala siya. Kabaliktaran sa sinabi niya. Ang ganda ng bahay unlike sa amin bahay kubo lang. Pinakilala niya ako sa mama at kapatid niya. Parang na feel ko parang ayaw nila sa akin. Maybe na shock sila but i just smiled to them. .He insist me to take a bath muna bago bumeyahe pauwi sa amin. After kong naligo kumain kami ng agahan. TIGER LOOK SI MOTHER SA AKIN... Habang kumakain ako tinititigan ako ng mother niya. Feeling ko very strict. Siguro she thinks bakit may dalang babae si Mr. Dawson sa bahay nila. But i tell his mom. Maam kaibigan lang po kami maam. I know parang di ako type ni mother kasi maybe i am still young. Still a student. And that time Mr. Dawson is just an apprentice in sa Inter Island na barko. After ng agahan nag paalam na ako agad na mag babayahe na para makauwi na sa amin. Hinatid niya ako sa terminal ng bus. Nag usap kami na magsusulatan kami. After that he just kiss my forehead saying mag pray ka ha bago lumarga ang bus. Mag ingat ka.About 6-7 hrs ang travel pauwi sa aming bayan. Doon nag simula yong exchange of love letters namin kasi wala pang cellphone NOON. I enrolled 3rd yr college. Habang nag aaral ako WHILE WORKING SA UNIVERSITY CANTEEN at nasa barko siya doon na yong ligawan, kwentuhan at balitaan sa lahat na nangyayari sa araw araw na buhay.Minahal ko siya kahit sa sulat lang yong communication namin kasi napaka God fearing at gentlemen. Hindi siya typical na gwapo pero sobrang bait. Kahit inaaway ko na sobrang bait parin.I make him as my inspiration while studying. I am happy everytime my letter akong natatanggap mula sa kanya. In 1 week, 2 or 3 letters pinapadala ko. Sometimes card if my mga occasions. I am so proud to tell my family about him..to my friends, i open up about him. Medyo okey pa yong sulatan namin for first 3 months din later bihira na siya nakakasagot. Kahit minsan nalang siya sumasagot padala parin ako ng padala ng sulat. Initintindi ko nalang nasa barko, baka hindi naka uwi kasi ang sulat ko sa bahay nila naka address. Natapos yong 3rd yr college ko i decided to check him. Yes pinuntahan ko siya doon sa bahay nila. Kasi bihira na siya makakareply sa mga sulat ko. Pero that time wala siya. After 1 week bumalik ako at andoon siya. He is happy ng makita ako. Tapos narin yong apprentice niya. Pinasyal niya ako around CDO. Habang pumapasyal kami and bcoz of my too much love to him i tell him ayaw ko na umuwi. Magsama na tayo. Sige na. Kahit sobrang hirap ng buhay. Basta magkasama tayo. Ayaw ko na mapalayo sa yo. Mag hahanap ako ng trabaho dito sa CDO. Pinipilit ko yong sarili ko sa kanya na magsasama na kami. PLEASE..please...but he answered UMUWI ka!!. Mahal kita pero tapusin mo muna pag aaral mo. Isang taon nalang magtatapos kana. Ayaw ko maging garbage collector tayo or magtitinda ng kangkong sa gilid ng kalsada. Mag susulatan tayo..after ng graduation mo susunduin kita basta tapusin mo muna pag aaral mo. He also assured me that he loves me. He just want me na makatapos for our future and for our childrens future. Wala akong magawa kundi umuwi. Hinatid niya ako sa bus. He kiss my forehead then i left crying. Mahal ko talaga siya. Ayaw ko mapalayo sa kanya. Not bcoz he is mayaman or what but his whole being. Yong sobrang bait niya talaga. Napaka sincere niyang tao. Umuwi akong umiiyak sa bus. After that I enrolled 4th yr college, same as usual working student ako. They same scenario thru letters young communication namin. JUNE. 2000 he really visited me in The University. He really assures of his love and tells me that after my graduation magsasama na kami.Pinuntahan niya ako kahit sobrang layo ng place ko sa place niya. That time i tell to myself..MAHAL NIYA TALAGA AKO KASI PINUNTAHAN NIYA AKO. But sad to know after his visit 2 MONTHS after nawala yong communication namin. Bihira na siya naga send ng letters. I thought nawala na siya. I tell to my self to forgot him esp. that i try to call him (phonecalls sa bahay nila )sinagot ako ng mother na wala siya at di na raw siya umuuwi sa kanila. I try to send letters pero wala ng reply. I graduated college 1 month na akong preggy sa isang sundalo (not my boyfriend- 1 night stand only for money for my clerance) Di ko naman yon gawain. Siguro bcoz of my loneliness and heart aches na wala na akong letter na nareceive mula sa kanya pinatulan ko itong sundalo na halos isang taon narin na sinusundan sundan ako. I graduated April 5, 2001. Pinakasalan ako ni soldier ng June 2001. Prior to our wedding 3 days before I received a letter from Mr. Dawson. He write me after almost 9 months na wala akong balita about sa kanya. Theres a celphone number In that letter so i called him. Keypad pa yong may cp that time. I ask him bakit nawala siya. He tells me andito na ako at kukunin na kita. Susunduin na kita. I answered di na pwede kasi ikakasal na ako. Parang di siya makapaniwala. He ask forgiveness that he did not answer my letters. I tell him you are late anymore. I am pregnant and we are getting married. Ayaw niya maniwala. He insist andito na ako. Magsasama na tayo. He tells me kahit buntis ka umuwi ka sa akin. TATANGGAPIN KO YAN! Saan ka ba ngayon at pupuntahan kita. Kukunin na kita.Si soldier nasa tabi ko. Nakikinig ng usapan namin. Kinuha ni soldier ang CP. The soldier talked to him and tells everything. So thats it..that is my long love story. So okey kana at nalaman mo na yong love story ko?

Him: sayang pala mam. Noh...sayanga gyud bah.. Ano po dahilan bakit nawala yong communication niyo?

Me; Di ko rin alam. Kasi nga nawala yong communication namin.Ohhh so sad to remember him. sobrang tagal na pero sobrang sakit sa dibdib..

Him: so sad pala mam. But i assure you mam na minahal po kayo ni Mr Dawson mam.

Me: yeah i know..minahal ko rin siya.my fault is di ako nakahintay. Maybe we are not meant to be.

Him: yes maam, mahal na mahal niya po kayo mam. Until now mahal na mahal ka niya maam.

Me: ohh how did you know??? Bakit mo nasabi? (Napaisip ako bigla!!!)

Him: Yes maam, di ka nawala sa isip at puso niya maam. It's been 20 yrs maam pero there is still emptyness in his heart. Wala gyud ka nawala sa iyang isip ug kasing kasing maam.!!!

Me: ohhh!!!! please don't tell me it's you!!! ( i already started crying)

Him: Yes it's me. ( He started to call-videocall)

 Parang binagsakan ako ng Langit at di ko lubos maisip after 20 years gagawin niya ito sa akin. Never ko tinaggap yong VC niya. I replied him..

Me: Sorry but i can't answer your call right now. I am in tears.

Him: kadugay na nako sige ug hilak maam..pareha rata maam!!

Me: Bakit???? Why????

Him: Mahal kita mahal na mahal kita..Kailanman di ka nawala sa isip at puso ko

maam. Dinurog mo ang puso ko noong nagpakasal ka sa iba. Gusto kitang puntahan at agawin pero nakiusap yong sundalo na layuan kita. Pinatay mo ako that time maam. Parang nawala ako sa tamang pag iisip noong nalaman kong ikakasal ka. Maam???? Maam??

Me: i was shocked..wala akong masagot ...after how many hours i ask him thru messenger ulit.Bakit you need to used dummy pic and account?? He keeps on calling VC

Him: please answer my call...pls accept my call..gusto kita makita..gusto kita maka usap!!!

Me: No!!!..i can't.. masasaktan lang ako if makausap kita.please stay away!!!!!..

Him: No Amanda!!!! stating my name!!! Take to me!!!

Me: Please gusto ko nang manahimik okey na ako. Bye na..

Him: Please hear my side.. i will answer all your questions bakit di ko nasagot mga letters mo.. bakit ako nawala.. please talk to me!!

I just off my phone kasi hindi ko kaya yong sakit na nararamdaman ko. I just cried and cried the whole night. Sabi ko sa sarili ko sana kung maibalik ko lang ang lahat.

Sobrang sakit..Sobrng tagal na peroyong sakit ganun parin.

After how many days thru messenger ulit. Our convo:

Him: please maam..answer me..ive been waiting this time to open everything what had happened to me kung bakit nawala ako. Kung bakit di ko nasagot mga letters mo.

Me: just sent me messeges. But i can't talk to you right now. Di ko kayang makausap ka through VC. You know what Mr Dawson. It's been 20 yrs. But the heartaches was just new to me.The heartaches remind me. Maybe until now i can't forget you. We don't have any closure. Maybe this is now the time for our closure. Pero ayaw ko ng closure.. ayaw kita makausap. Sobrng iyak ko.

Him: Maam i am really sorry. Hear my side Ito yong nangyari befoe. First after my apprentice that time year 2000 i had my board exam to attend too. If i decline you when you tell me na magsasama na tayo it is bcoz i want to give you a better life. Di pa ako handa. Di pa tayo handa. Gusto ng parents ko makasakay ng international shipping bago mag asawa. Yong mga sulat mo itinago sa akin. Kasi ayaw ng parents ko na mag asawa ako ng maaga. Gusto nila makasampa muna ako sa barko bago mag asawa. Maam during my review, board exam, application with different agency nasa puso at isip kita. Nag karoon ng problema yong agency kaya medyo nawala ako. I thought ikaw ay isang bagay na pwede kong iwan at babalikan if okey na ako at stable na ako. Pero nagkamali ako. Tao ka pala na pwedeng makuha ng iba. Tao ka pala na pwedeng maagaw ng iba. When i decide to come home from Manila thats the time our kasambahay opened up about your letters na tinago ng mother ko. Sinulatan kita agad pagkauwi ko bcoz in my mind pwede na kitang sunduin kasi na natantiya ko na naka graduate kana. But when your husband to be tells me na ikakasal na kayo para akong tinakluban ng langit. Nakatulala ako napa isip ako kung bakit di mo ako nahintay. Maam i was hurt, nalugmok din ako noong mawala ka but i need to continue my life. Di na ako nag try sumampa ng barko. FOR what?? Wala kana. Nag apply ako ng ibang trabaho. Naging insurance agent ako sa ISUZU. After how many years, nagkaroon narin ng sariling pamilya. Pero malungkot ako. Ikaw lagi kong iniisip. Hindi ito ang buhay na pinangarap ko. Ang pangarp ko maksakay ng barko at ikaw ang mauuwian ko. I kept you in my hearts and in my mind. Di ka nawala sa buhay ko. After how many years that i kept you in my heart, i decide to apply again. Gusto ko sumampa ng barko. Lumuwas ako ng Manila. Nakipagsapalaran muli.Gusto kong tuparin yong pangarap natin. Yong pangarap ko para sayo kahit wala kana. And God answers the desires of my heart. Nakasakay ako sa isang international shipping company. First na pag sampa ko ikaw ang nasa isipan ko. Ikaw yong dahilan kung bakit nagpupursuge akong makasakay ng barko. Kasi sa barko kita nakita at nakilala. Maam for more than 10 years na pabalik balik ako sa barko ikaw laging nakikita ko.Naikot ko na ang buong mundo dala dala kita sa puso ko. Especially at night when there is spotlight na madadaanan namin. Did you remember the spotlight of Balingasag Island? Yes maam that spotlight was the witness of my love for you when i see you for the first time na papasok na ng kumbento sa Cebu. Di ko alam maam kung bakit sa sobrang tagal na pero di ka nawala sa isip at puso ko. Kaya after 20 yrs naglakas loob akong mag try na kausapin ka ulit. I want to know how are you now maam? Gusto ko lang ma fill in yong emptyness sa puso ko. Kaya sorry maam if nagawa kong mag communicate ulit sayo using another account. Gusto kita e surprise..pero ako ata ang na surprise sa rections mo. Sorry if i hurt you again maam. Sorry! So ngayon maam at alam mo na lahat sana mapatawad mo ako. Kumusta na po ikaw??

Me: I am okey. I am already 18 yrs sa Deped. So many promotions na. Successful na yong career ko. I had 2 Masters degree na But still my heart is aching.

Him: I am happy for you maam. I am happy that you succeed in your career. Maybe if pumayag akong magsama tayo noon siguro nagtitinda tayo ng kangkong sa gilid ng kalsada ngayon maam!

Me: Yes thank you also for the challenged you had to me to finished my college. Thank you for being my inspiration. I know di na ako nakahintay sa yo kasi ayaw ko rin ipilit sarili ko sayo. Deep in my heart ayaw ng family mo sa akin. Feel ko yon. What i did was i sacrifice to be succesful so that someday i can give all the best for my children. Yes i am succesful now with the career i choose but my heart is longing someone. Yes i am always thingking of you. Always aiming that someday somewhere down the road our path will cross again. 

Him: yes maam. Thats why i try to send you messges to keep in touch with you. Yes maam i had my family, my wife & children but there is something empty in my heart na ikaw lang ang makakapuno. Kaming mga lalaki kahit my pamilya na kami pero there is something inside in our hearts that we keep and we choose to be okey but the reality is the emptyness is still empty. Minahal kita mam. Until now mahal kita. Di yon nawala sa dibdib ko.

Me: thank you. I am thankful that you reach out to keep in touch. I really appreciate it. Atleast medyo maliwanag na sa akin kung bakit ka nawala. I am also sorry if di kita nahintay. Maybe we are not meant to be.

Him: di rin ako makapaniwala mam na 20 taon na pala ang nakalipas.. akala ko parang kahapon lang. Gusto rin kitang kalimutan na po maam pero bakit di ko magawa. Sorry maam if i disturb you. But you deserved to know how much i love you until now. Its been 20 yrs but still i have this feeling for you. Di ka nawala sa puso ko.

Me: (silent) pero yong luha ko umaagos sa mukha ko..halos humagulgul ako sa sakit.. 

Him: please i want to see you. Pls answer my VC

Me: not now..di ko pa kaya na makita ka. maybe some other time. 

Him: okey. maghihintay ako.

After 5 months Nov. 2020 nag kausap na rin kami through VC. Nasa Norway ang byahe niya that time. How happy i am nakita at nakausap ko siya. Him too. He keep on smilling. Halos di siya makapagsalita. Yong tinititigan niya lang ako. Ako rin tinititigan ko nalang siya. Matagal bago kami nakapag usap. Kumustahan at iyakan rin ang nangyari sa VC. Hayyy sobrang sakit talaga...

 

Thats our last talk. After 3 months February 2021 he send me messeges that he is going home.Tapos na contract niya. I just wish him a safe travel and tell him to enjoy his vacation with his family. Kahit deep inside masakit sa loob ko.

Yes..I really respect his family. Kapag mahal mo kasi ang isang tao magiging happy ka sa kanya.

Yes po. I am hurt until now what had happened to us. But we can't turned back the time. If we both priorities our love before, we don't have a successful career right now. Maybe Pinagtagpo kami pero di kami tinadhana. We are not meant to be. 

To you Mr. Dawson our love story is almost the same with the movie entitled The Best of Me. The genuine love is there. Always been there. But I respect your family right now esp. your wife. Yes i am happy for you. I am grateful to you forever. Always remember that. I am at peace right now thank you for reaching me out. I will be forever thankful and grateful to you. You will always be my man. The only man in my heart. But i need to move on now. I don't want to be a prisoner of my past. Maybe God has a better plans for me. May tao rin na nakatadhana para sa akin. Hoping so🙏🙏🙏🙏.

To all readers thank you for reading my story. Yes we priorities our career & future rather than our love but still we need to fill in the emptyness in our hearts.Si God nalang ang mag fill in ng emptyness na yon. We have stable job, higher position, money/salary but money can't buy love and happiness in life. Life is so unfair sometimes but what had happened to us makes us strong and in our life we can't have it all.  

Sabi nga nila if successful ka sa career luging lugi ka naman sa love. Hindi lahat ng bagay mapupunta sayo.

But i am still young. Somewhere Outhere maybe may naghihintay.

Before I will end. To you Mr. Dawson walang katapusang pasasalamat sa yo. Kung ano man narating ko sa buhay ko ikaw parin ang naging daan para maabot ko ito. Pakiusap Mr. Dawson a.k.a SPAWN huwag kana mag send ng messeges sa mesenger ko. Kasi nasasaktan lang ako pag nakausap kita. Thank you sa awiting binigay mo. I will remember you always with that song. MAYBE by Neocolours

To every one God bless..hope my lessons kayong nakuha sa love story namin...

Ang isang gabi kong pagkakamali ay habang buhay kong babayaran but no regrets maybe this is really meant to be for me. To my ex husband thank you for saving me. Pinakasalan mo ako para hindi ako malagay sa kahihiyan. At para sundin ang utos ng mother ko. You hope in return na natutuhan din kitang mahalin but you failed..sorry for that. I hope happy kana rin sa pamilyang binuo mo noong mag decide ka na iwan ako.

Until here nalang po.. 

God bless...Keep safe every one.

Maraming salamat admin for posting.

Sincerely yours, 

💕💖 Maam Amanda